penningen

plaquettes

standbeelden

borstbeelden

tekeningen

dierplastieken

decoraties

keramiek

monumenten

publicaties

fotoalbum

overig
standbeelden:

faun

naakt in perenhout

danseresje

mijmering

moedertje

de nar

levende beelden

bokser

fluiter

turfschipper

baadster

zittend naakt zandsteen

peinzende vrouw

Mevrouw H.

vrouwenfiguur

Hans Brinker

de nederlandse vrouw

zittend naakt hout

Mr. Pennewip

maagd

kind

 

manco

Onderwerp De Nederlandse Vrouw
Jaar 1951
Gesigneerd op de achterzijde G Rueb en 1951
Materiaal brons
Afmetingen hoogte: 134,5 cm en het sokkeltje 34 x 37,5 cm
Aanwezigheid

Atria, Kennisinstituut voor Emancipatie en Vrouwengeschiedenis.

Aanvankelijk geplaatst op De Born naast het terras bij de cursuszaal.

Bijzonderheden IIAV-nieuws, jaargang 9 nr.1 zomer 2008: “Dit beeld werd in 2007 geschonken omdat het terrein en het gebouw (van De Born, dat in 1992 haar activiteiten gestopt had) werden verkocht en men bang was dat het beeld uit de tuin gestolen zou worden.”

Het beeldje stond in De Born op een stenen sokkeltje met daarop de laatste regel van een citaat uit het spreekkoor “der Vrouwen Weg”, dat door Henriëtte Roland Holst – Van der Schalk geschreven is ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Bond van Sociaal-Democratische Vrouwen Propaganda Clubs in april 1933:
“Wij leerden voelen onze waardigheid
van mensch, ons recht om mensch te wezen:
wij leerden fier, recht-op te staan.”

Daaronder nog de tekst: aan Elisabeth Ribbius Peletier april 1951.

Er zijn in eigenbeheer een aantal briefkaarten uitgegeven waarop het beeldje in haar omgeving te zien is.

Anna Elisabeth Ribbius Peletier heeft uit eigen middelen de grond in Bennekom aankocht en De Born, het eerste vrouwenvormingscentrum in Nederland, laten bouwen. Ze wilde dat de vrouwen kennis zouden nemen van het socialisme,
maar minstens zo belangrijk was het de vrouwen het besef te geven dat zij zèlf belangrijk waren.

Er is een leuk boekje over De Born onder eindredactie van Wiky van Rijssel:
De Born - Zestig jaar groei en verandering. Op de kaft staat een detailfoto van het beeld en op p 40 een foto van het gehele beeld.
Op p 53: Corrie Stokman: “In de jaren zeventig trokken vrouwen zich terug in eigen organisaties. Nu laten we op alle plekken in de samenleving zien wat we te bieden hebben. Ik geloof dat vrouwen er meer en meer van overtuigd raken dat ze ook daadwerkelijk iets te bieden hebben. We maken ons er niet meer druk om of we nu naast, onder, boven, of achter de man staan. We staan zoals we willen staan, op eigen benen.”
Het beeldje in de tuin lijkt in het licht van dit verhaal wat gedateerd en komt helemaal niet zo fier over. Er staat daar geen vrouw waar je niet omheen kunt. En toch zegt cursusleidster Coby Wezel: ”misschien dat het beeldje iets verraadt van het vrouwenbeeld van de toekomst. Die uitstraling van rust, ontvankelijkheid en openheid vind ik juist heel sterk en krachtig.”

 

 

 

 

naar boven

 

 

naar boven